رشته های ورزش قایقرانی بانوان و آقایان

ورزش قایقرانی از جمله رشته های ورزشی ای است که مورد استقبال خوب بانوان قرار گرفته است. قایقرانی بانوان در سال های اخیر رشد زیادی داشته و ورزشکاران این رشته توانسته اند حتی مدال های آسیایی نیز کسب نمایند.

برای اینکه از نزدیک با این رشته ورزشی آشنا شوید بهتر است به دریاچه مجموعه ورزشی آزادی تهران مراجعه نمایید. این مجموعه یکی از اصلی ترین مکان های آموزش و تمرین رشته قایقرانی و به خصوص قایقرانی بانوان در ایران است. در این مقاله به معرفی کامل ورزش قایقرانی و رشته های ورزشی آن می پردازیم.

تاریخچه مختصری در مورد ورزش قایقرانی در ایران :

ورزش قایقرانی سابقه ای هفتاد ساله در ایران دارد.در آن زمان با حضور انگلیسی ها در جنوب ایران، اولین باشگاه قایقرانی در مسجد سلیمان تاسیس شد. در پنجاه سال قبل نیز اولین باشگاه قایق های بادبانی تحت عنوان «یات کلاب» در آبادان راه اندازی شد.

دراوایل دهه ۴۰ هجری شمسی چند قایق از نوع ۱-k و ۲-k (کایاک یک نفره و دو نفره) از انگلستان به ایران وارد شد و در دریاچه سد امیرکبیر که بر روی رودخانه کرج و در فاصله ۷۵ کیلومتری شمال غرب تهران احداث شده است،به آب انداخته شده و به این ترتیب اولین پایگاه قایقرانی زیر نظر سازمان تربیت بدنی و تفریحات سالم ایران به وجود آمد.

جنس قایقهای اولیه ایران از چوب با پوشش برزنتی و وزن آنها بالای ۲۰ کیلوگرم برای یک نفره و ۲۴ کیلوگرم برای دو نفره بود.

انواع رشته های قایقرانی

در قایقرانی انواع مختلفی از قایق در رشته های قایقرانی آبهای آرام، کانو پولو، راندن قایق اژدها، راندن قایق بادبانی،قایقرانی اسلالوم در آب‌های خروشان و روئینگ انجام می‌شود.
رشته آبهای آرام شامل رشته‌های کایاک و کانوی ۱، ۲، ۳ و ۴ نفره‌است.

قایقرانی آب‌های آرام

در حقیقت، مسابقات قایقرانی آب‌های آرام، نامی متداول برای دو گونه از قایق‌ها، یعنی کایاک و کانوست. رشته کایاک با حرف و مواد کایاک یک نفره (K1)، کایاک دو نفره (K2) و کایاک چهارنفره (K4) شناخته می‌شود. رشته کانو با حرف C و مواد کانوی یک نفره (C1)، کانوی دو نفره (C2) و کانوی چهار نفره ( C4) شناخته می‌شود .

قایق کایاک

با پاروی دوکفه، در حالی که قایق ران در وضعیت نشسته قرار دارد، هدایت می‌شود .قایق رانان قایقهای کانوی کانادایی نیز با پاروهای تک کفه و در وضعیت زانو زده قایقهای خود را به جلو سوق می‌دهند .
پاروها تحت هیچ شرایطی بر روی قایقها متصل نمی‌شوند، به سخن دیگر، آزادی عمل در آن سلب نمی‌شود.

مسابقات قایقرانی، ورزشی تکنیکی است که شامل حرکات موزون متقارن (کایاک) یا نامتقارن (کانو) است.
این مسابقات را می توان در هر یک از فواصل زیر سازمان دهی کرد.

انواع مسابقات قایقرانی برای بانوان و آقایان :

برای مردان:کایاک یک نفره (K1)، کایاک دونفره( K2) و کایاک چهارنفره (K4).

کانوی یک نفره(C1)، کانوی دونفره (C2) و کانوی چهارنفره (C4).

برای زنان: کایاک یک نفره (K1)، کایاک دونفره( K2) و کایاک چهارنفره (K4).

جدیداً فدراسیون جهانی قایقرانی ICf در نظر دارد رشته کانوی کانادایی را هم برای بانوان برگزار نماید
زیرا در برخی از کشورها مسابقات رشته کانوی کانادایی زنان انجام می‌شود.

هیچ گونه مسابقه‌ای برای مردان و زنان، به صورت مختلط وجود ندارد.
فواصل رسمی تایید شده از سوی فدراسیون جهانی قایقرانی(ICF) عبارتند از:
۲۰۰ متر، ۵۰۰ متر، ۱۰۰۰ متر و ۵۰۰۰ متر که برای مردان و زنان مشابه‌است.

مسابقات فعلی، در بازی‌های المپیک، در ۱۲ ماده، در مسابقات قهرمانی جهان بزرگسالان،
در ۲۷ ماده و در مسابقات قهرمانی جهان جوانان، در ۱۷ ماده برگزار می‌شود.

كلیه قایق هایی كه توسط پارو و نیروی عضلانی شخص پاروزن ، به حركت در می آید، و به جهت نوع حركت و پارویی كه در آن استفاده می شود، به دو بخش تقسیم می گردند كه تحت پوشش دو ارگان جداگانه كار می كنند.
بخش اول كانوئینگ است كه تحت نظر فدراسیون جهانی قایقرانی I.C.F می باشد و این فدراسیون شامل كمیته های زیر است:
۱- كمیته آبهای آرام (مسابقات سرعت در پیست).
۲- كمیته اسلالوم (مارپیچ) و آبهای خروشان.
۳- كمیته ماراتن.
۴- كمیته كانوپولو.
۵- كمیته بادبانی.
۶- كمیته تورینگ.
بخش دوم روئینگ است كه تحت نظر فدراسیون جهانی پاروزنی می باشد.

نگاهی دقیقتر به رشته های قایقرانی

۱-آب های آرام:

یکی از دو رشته ی المپیکی خانواده ی بزرگ قایقرانی است.
آب های آرام۱ به دو رشته ی کانو کانادایی و کایاک تقسیم می شود که این دو از نظر قوانین در مسابقات مشترکند.
قایق کانوکانادایی پ، قایق بسیار باریک و بدون سکانی است
ورزشکار در آن زانو میزند و تنها به یک سمت پارو میزند.
پاروی این رشته یک کفه داشته و در سمت دیگر آن دسته T دارد که قایقران آن را به دست میگیرد.
کایاک نیز قایقی باریک است که هدایت آن به وسیله ی سکان انجام میگیرد
و قایقران در آن نشسته و با حرکات دست و کمر پارو می زند.پاروی کایاک از هر دو طررف کفه دارد.

متراژ مسابقات :

در مسابقات آب های آرام قایقرانان در مسیری مشخص و با علائم ویژه در مسافت های مختلف ۱۰۰۰، ۵۰۰ و ۲۰۰ متری مسابه می دهند.
در این رشته مسابقاتی با مسافت های بیشتر از ۱۰۰۰ متر با دو نقطه ی برگشت
و دو مسیر مستقیم نیز برگزار می شود. در واقع، هدف از این ورزش پارو زدند در مسافت های تعیین شده با بالاترین سرعت ممکن است.
مسابقات آب های آرام، در برنامه ی المپیک سال ۱۹۳۶ معرفی شدند
و تا کنون نیز ادامه داشته اند. آب های آرام خود شامل دوازده مسابقه در المپیک است

که به ترتیب عبارت اند از: کایاک یک نفره، کایاک دو نفره، کایاک چهار نفره،
کانوی یک نفره و کانوی دو نفره هزار متر و پانصد متر مردان و کایاک یک نفره، کایاک دو نفره و کایاک چهار نفره پانصد متر زنان.
گذشته از المپیک مسابقات قهرمانی جهان فدراسیون جهانی بین المللی
هر ساله در رده ی بزرگ سالان و هر دو سال یک بار در رده ی نوجوانان برای مردان و زنان انجام می گیرد.

۲- اسلالوم و آبهای خروشان:

در این رشته هدف اصلی، طی مسیر و عبور از دروازه های قرار داده شده در مسیر، در كمترین زمان ممكن است
و شامل رشته های كایاك یك نفره زنان، كایاك یك نفره مردان، كانو كانادایی یك نفره مردان و كانو كانادایی دو نفره مردان می باشد.
در رشته اسلالوم، طول پیست- یعنی فاصله شروع تا پایان – نباید بیشتر از ۶۰۰ متر باشد.
تعداد دروازه ها، بین ۲۰ تا ۲۵ است كه از این تعداد، حداقل ۶ دروازه خلاف جهت آب می باشد.

محل قرار گرفتن آخرین دروازه، باید حداقل ۲۵ متر قبل از خط پایان باشد.
فاصله بین میله دو دروازه، حداقل ۲/۱ متر و حداكثر ۵/۳ می باشد و ارتفاع میله های دروازه ۲ متر است.
همچنین قسمت پائین میله ها باید ۱۵ سانتی متر بالاتر از سطح آب، قرار داشته باشد.

جریمه ها در رشته اسلالوم :

جریمه ها در رشته اسلالوم به این صورت است كه عبور صحیح از دروازه ها صفر امتیاز دارد
و تماس با میله دروازه ها ۵ امتیاز منفی. فشار آوردن عمودی به دروازه ها و
عبور از سمت مخالف دروازه و واژگون كردن و عبور نكردن از دروازه مواردی است كه شامل ۵۰ امتیاز منفی خواهد بود.
رشته آبهای خروشان: در این رشته هدف، طی مسیر ۳ كیلومتری در كمترین زمان از رودخانه ای است
كه جریان آب در آن سرعت زیادی دارد. در این رشته،
از قایق های كایاك یك نفره و كانو كانادایی مخصوص آب های خروشان و كلاه و جلیقه نجات استفاده می شود.

۳- کانوپولو:

رشته ی کانوپولو همانند فوتبال مهیج و تماشایی است که در آن دو تیم تلاش می کنند
تا در میدانی آبی که شباهتی به میدان واتر پولو دارد، توپ را وارد درواره ی یکدیگر کنند.
پیدایش این رشته به دهه ی سی برمیگردد که قایقرانان اروپایی این ورزش را با نشستن در قایق و پرتاب توپ برای یکدیگر به بازیی توپی و جذاب تبدیل کردند.

قایق های کانو پولو دارای ۳ متر طول است که از جلو و عقب با موادی محافظ (ضربه گیر) پوشیده شده است.
هر تیم کانوپولو، پنج بازیکن دارد که یکی از آن ها دروازه بان است.
ابعاد میدان این رشته، ۳۵ متر طول و ۲۳ متر عرض دارد؛ همچنین دروازه ها نیز ۱×۵/۱ متر می باشد
که لبه ی پایینی دروازه ها ۲ متر از سطح آب فاصله دارد.

۴-قایقرانی بادبانی:

قایقرانی بادبانی رشته ای است بسیار قدیمی و قذمتی دیرینه دارد.
به گونه ای که در سال ۱۵۲۰ شخصی به نام فردیناند دماژلان۶، در اقیانوس آرام از این نوع قایق استفاده کرده است.
قایق هایی با بادبان ۱۰ متر مربع از سوی فدراسیون جهانی قایقرانی پذیرفته شده و مسابقات جهانی آ ن هر سه سال یک بار برگزار می شود.

۵-تورینگ:

رشته ی غیر مسابقه ای اما جذاب تورینگ، امکان گسترده ای را برای شرکت کنندگان فراهم می آورد
تا ضمن ماجراجویی بتوانند در امتاد سواحل گردشگری و تفریح کنند.
از مشهور ترین این رشته می توان به جان مک گریگور۸، حقوقدان اسکاتلندی اشاره کرد
خود به تنهایی این قایق را طراحی کرد.روب روی۹ نیز در سال ۱۸۶۵ از قایق تورینگ برای سفر به دور ددنیا استفاده کرد.

۶-دراگون بوت:

دراگون بوت یا قایق اژدها، یک ورزش تیمی است و معمولا ۲۲نفر در قایق حاظرند؛
یک نفر درامر یا طبال که با طبل زدن ریتم پارو زنی را بین ورزشکاران یکنواخت می کند،
بیست نفر پارو زن که به دو دسته ی ۱۰ نفری چپ و راست تقسیم می شوند؛
یک نفر سکان دار که مسئول هدایت و فرماندهی قایق است.
رشته ی دراگون بوت در المپیک جایی نداشته و از مهمترین مسابقات آن می توان مسابقات بین قاره ای و مسابقات کاپ و تورنومنت جهانی را نامبرد.

۷- كمیته ماراتن:

در رشته ماراتن، هدف طی مسافت های طولانی – از ۴۲ كیلومتر به بالا- در كمترین زمان ممكن است. در این رشته، از قایق كایاك با اندكی تفاوت در وزن و كانو كانادایی استفاده می شود.

فروش ویژه محصولات در فروشگاه دیجی استایل